-
Themistokles • Camillus - Plutark
1 × 36,00 TL
-
Toplam : 36,00 TL
Leibniz
Monadoloji
Çeviren: Aziz Yardımlı (Türkçe-Fransızca-Almanca-İngilizce)
112 sayfa; 1. Hamur; 170 × 100 mm
Alman felsefeciliğinin babası olarak bilinen Leibniz (1646-1716) bilginin duyusal-algıdan türediği sanısı içinde olan İngiliz Görgücülüğü ile karşıtlık içinde, ve Usu felsefelerinin ve bütün bir varoluşun ilkesi, anlamı, değeri olarak kabul eden Spinoza ve Descartes ile birlikte Kıta Ussalcılığının önde gelen adları arasında durur. Ama Leibniz herşeyden önce bugün de onun notasyonu ile bütün bir modern dünyada fiziksel evrenin nicelik yanından anlatımı olarak kullanılan Kalkülüsün bulucusudur.
Monadlar ya da Birler “bireysellik ilkesinin” anlatımları olarak Batı felsefi geleneğine aittir ve soyut Biri gerçek varlık olarak görme eğilimindeki Doğu monizmi ile karşıtlık içinde durur.
Leibniz’e göre bu dünya olanaklı dünyaların en iyisidir ve ondaki kötülük, çirkinlik ve yanlışlık yalnızca ve yalnızca Tinin gelişiminde henüz etik, estetik ve entellektüel varoluşuna ilişkin bilgisizliğini bütünüyle yenmemiş olmasına bağlıdır. Özsel olarak ussal olan insan kendini görüngü dünyasında da saltık olarak ussallaştırma, onun sonsuz gizilliğine uymayan kötü biçimlerden özgürleşme olanağı ve zorunluğu altındadır. Varolan usdışı kültürel durum ussal gerçeklik karşısında zorunlu olarak güçsüz ve geçici hiçlikten başka birşey değildir. Ussal evren sonsuz bir monadlar çokluğu içinde bir uyum, bir “önceden-saptanmış uyum” varoluşudur. Leibniz’in ussal optimizmi henüz yarı yoldaki insanın bilgi, duyunç ve estetik duyarlıktaki toyluğunu onun yazgısı olarak ve böylece varoluşu anlamsız olarak gören nihilizme (ve pesimizme) erken bir yanıttır.
36,00 TL 48,00 TL
— Monadoloji Leibniz’in felsefesine bir giriş değil, ama elyazmalarına Théodicée’ye göndermeler için kıyı notlarından da anlaşıldığı gibi, bu ikinci ve daha geniş çalışmanın bir özlüleştirilmesidir.
— Monadoloji bir Töz çözümlemesi sunar. İlk olarak (§§ 1-48) yaratılmış ve yaratılmamış tüm tözlerin, ikinci olarak (§§ 49-90) bunların karşılık ilişkilerinin bir açıklaması olarak görülebilir.
Leibniz Hakkında
Descartes ve Spinoza ile birlikte 17’nci yüzyılın en önemli ussalcı felsefecilerinden olan Leibniz (1646-1716) matematik tarihinde de vazgeçilmez bir yer doldurur.
— 1676’da Sonsuz küçüklükler kalkülüsünü geliştirdi ve buluşunu 1684’te yayımladı; ‘kalkülüs’ adı ve bugün de yaygın olarak kullanılan notasyon ona aittir (dx, dy, f(x)dx, ve başkaları).
— Newton 1665 gibi erken bir tarihte benzer bir yöntem geliştirmiş görünür; ama çok yaygın olarak tananmayan yönteminin açıklaması ilk kez 1693’te yayımlanmıştır.
— Leibniz’in başka birçok buluşu arasında, mekanik hesap makinesi (arithmometer) yaygın olarak kullanıma girdi; ikili sayı dizgesini geliştirdi ve bu dizge bugün de dijital bilgisayar teknolojisinin temelinde yatar.
— Descartes’ın felsefesini inceledikten ve yetersiz olduğunu düşünmeye başladıktan sonra ciddi bir Platon incelemesi yaptı ve Fedon ve Theatetus’u çevirdi.
— 1676’da dört haftalık bir süre için Hollanda’da bulundu; Spinoza ile tanıştı; ondan Ethika’nın elyazmalarının büyük olasılıkla yalnızca bölümlerini inceleme ve önemli tanım, belit ve önermelerinin bir eşlemini çıkarma iznini aldı.
— Berlin, Dresden, Viyana ve St. Petersburg’da akademilerin kurulması girişimlerine katıldı.
— 1673’de Royal Society of London Leibniz’i üye olarak kabul etti.
— Prens Eugen’in Leibniz’den dizgesinin bir özetini istemesi üzerine Viyana’da ve Fransızca’da yazılan (1714) ve Leibniz’in ölümünden sonra yayımlanan (1840) Monadoloji, Prensin istediği gibi, Leibniz’in yayımladığı biricik kitap olan Théodicée’de (1710) ve başka yazılarında açımladığı felsefesinin bütününün bir özeti olarak tasarlanmıştır. Monadoloji’nin Almanca ve Latince çevirileri sırasıyla 1720 ve 1721’de çıkmıştı. ‘Monadoloji’ başlığı Leibniz’e ait değildi ve elyazmalarını Hanover Kraliyet Kütüphanesinde bulan Erdmann tarafından seçilmiştir. Köhler Almanca çevirisine Lehrsätze über die Monadologie başlığını verirken, Dutens Almanca çevirinin bir Latince çevirisini Principia philosophiae seu teheses in gratiam Principis Eugenii başlığı altında yayımladı. Elyazmalarının bir başlığı yoktur.
— Aziz Yardımlı
İçindekiler | MONADOLOJİ — 7 EKLER |
---|
Sadece bu ürünü satın almış olan müşteriler yorum yapabilir.
Jean-Jacques Rousseau
Toplumsal Sözleşme ya da Politik Hakkın İlkeleri
Çeviren: Aziz Yardımlı
160 sayfa; 1. Hamur; 170 × 100 mm
Fransa’dan kaçan Kalvinist bir ailenin çocuğu olan Jean-Jacques Rousseau (1712-1778) bir Huguenot cumhuriyeti olan Cenevre kentinde doğdu. Çok küçük yaşta ona romanslar okuyan babasına kendisi Plutark’ın Yaşamlar’ını okumaya başladı. 16 yaşından sonra bir süre onu kültür dünyası ile tanıştıran ve onda müzik ilgisini uyandıran Madame Louise de Warens ile birlikte yaşarken yoğun bir kendini eğitme dönemine girdi. Paris’te bir süre için Diderot’nun yakın dostu oldu; Thérëse Lavasseur’den olan çocuklarına babalık etmeyi ve bakmayı başaramadı. 1752’de operası “Le Devin du Village” (“Köy Falcısı”) Kral XV. Louis için sahnelendi ve büyük beğeni ve başarı kazandı; yeni bir müzikal nota dizgesi geliştirdi.
Plutark
Perikles • Fabius
Çeviren: Meriç Mete
120 sayfa; 1. Hamur; 170 × 100 mm
Jean-Jacques Rousseau Plutark üzerine şunları yazar: “Bugün bile zaman zaman okuduğum az sayıda kitap arasında Plutark beni en sıkı kavrayan ve bana en yararlı olan yazardır. Çocukluğumda ilk okuduğum oydu, yaşlandığımda okuduğum sonuncu o olacaktır. Hemen hemen birşey kazanmadan okumadığım biricik yazardır.” (Rousseau, Les reveries du promeneur solitaire, 4.)
İlk kez İtalyanca’ya çevrilen Yaşamlar’ı Batı Avrupa Jacques Amyot’nun Fransızca çevirisi (1559) ile tanıdı. Thomas North’un İngilizce çevirisi (1579) Amyot’nun çevirisi üzerine dayanır. 1683’te John Dryden Yaşamlar’ın Yunanca asıllarından yapılmasını sağladı. Almanca çeviri 1799-1806 yıllarında yayımlandı.
G. W. F. Hegel
Estetiğe Giriş
Çeviren: Aziz Yardımlı
144 sayfa; 1. Hamur; 170 × 100 mm
Hegel’in Estetik Üzerine Dersler’i ölümünden sonra başlıca dinleyicilerinin bir bölümünün tuttuğu notlardan ve kendi elyazmalarından derlenmiştir. Bu notlar H. G. Hotho tarafından yayıma hazırlanarak ilk kez 1835 yılında toplu yapıtlar arasında üç cilt olarak yayımlanmış, ve bunu 1842’de yeniden gözden geçirilen bir ikinci yayım izlemiştir. Hotho’nun kullandığı gereç arasında Hegel’in 1823, 1826 ve 1828-9 dersleri için hazırladığı ama şimdi yitik olan kendi elyazmaları da bulunur.
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.